don't let the dress trick you

people hate you
when you're changing

σε ποια εποχη ζουμε αραγε?
ειμαστε ικανοι να την κρινουμε αντικειμενικα η εστω υποκειμενικα?
τι θα λενε για μας οι επομενοι σε 100 χρονια?
θα γελανε η θα μας ζηλευουν για ολα αυτα που ζουμε?
ειναι η εποχη της παρακμης?η εποχη της υποκουλτουρας?
η εποχη μιας S&M ελευθεριοτητας?
η εποχη της επιτηδευμενης ψευδοπερηφανης ατομικοτητας?
ο χρυσος αιωνας της μετριοτητας?
μηπως ειναι τελικα μια ιδανικη εποχη που απλα ο καθενας κανει τις επιλογες του,
περνει τις αποφασεις του
κρινει και κρινεται?
αυτο το τελευταιο δε το πολυπιστευω.
οι επιλογες του καθενος μας (οταν βεβαια ειναι δυνατες)
ειναι μαλλον προαποφασισμενες προβλεπομενες και ελεγχομενες,
στην καλυτερη περιπτωση απο εμας τους ιδιους και βασισμενες πανω στις ανασφαλειες μας.
ειναι η ευτυχια το επιθυμιτο αποτελεσμα για ολες τις προσπαθειες που κανει ο καθενας στη ζωη του?
οπου και να κοιταξω αυτο που μοιαζει ιδιο ειναι ο φοβος
ο καθενας τον αντιλαμβανεται και τον αντιμετωπιζει διαφορετικα
και αυτο ειναι που τον διαφοροποιει απο τους υπολοιπους.
ομως αυτο δεν ισχυε παντα?
τι αλλαζει σε μας?
το αξιζουμε ολο αυτο?
γιατι επιμενουμε να το τροφοδοτουμε?
θα υπαρξει στο μελλον μια ουσιαστικη αλλαγη
και ποιος θα ειναι αυτος που θα παρει την ευθυνη?
τι ειδους bugs κρυβονται στo μυαλο μας?
αν απαλλαγει ο καθενας προσωπικα απο αυτα,θα ειναι λιγοτερο η περισσοτερο ζωο?
ο τυπος που ειπε "μακαριοι οι πτωχι τω πνευματι" ηταν τελικα σοφος?
ειναι πολυτελεια το οτι θελω να ζω με μια ελαχιστη αξιοπρεπεια και αυτοεκτιμηση?
καποιος μου ειπε οτι η μια λυση ειναι η πολιτικη και η αλλη η θρησκεια.
για τη θρησκεια δεν το σχολιαζω.
νομιζω οτι δεν ειναι σωστο να καλυπτεις κενα με αλλα μεγαλυτερα.(καπου το διαβασα αυτο) :)
η ενασχοληση με την πολιτικη,στις μερες μας,ομως
δεν ειναι και αυτη μια προσωπικη ψευδαισθηση εσωτερικης ισσοροπιας?
οποτε ανακατευτηκα σε τετοιες καταστασεις,
νομιζω οτι αυτο ηταν το μονο που μου κερδισα στην ουσια.
το να δινεις σε ελαχιστες περιπτωσεις τα αυτονοητα ειναι κατι για το οποιο πρεπει να χαιρεσαι?
το να χτιζεις μια προσωπικοτητα με ψευδαισθησεις οταν τις αντιλαμβανεσαι ειναι ηθικο?
ισως να ειναι απαραιτητο αλλα δε με καλυπτει.
μηπως θα επρεπε σημερα κυριακη πρωι να καθομαι να διαβαζω για την επερχομενη εξεταστικη?
θα λυσει τελικα ενα πτυχιο τα προβληματα?
στα 22 μου δεν μου αρεσει αυτο που βλεπω και δεν ξερω πως πρεπει (?) να το αντιμετωπισω.
ιδωμεν(sic)
οταν σκεφτομαι αισιοδοξα νοιωθω ηλιθιος ομως συνεχιζω(sick).


κοιταω τον cursor να αναβοσβηνει ακουγωντας μουσικη και σκεφτομαι οτι ολα αυτα ειναι κοινοτυπα και αφελη.
αντικειμενα μιας προσωρινης πολυτελειας.
αν ειχα ξυπνησει 10 λεπτα νωριτερα η αργοτερα ισως να εγραφα κατι αλλο.
τις γραφω ομως με αφορμη κατι που μου ειπε ενας φιλος πριν λιγο καιρο
σε συνδιασμο με μια αλλη τυχαια τραγελαφικη κατασταση που αντιμετωπισα.
για καποιο λογο τα ξαναθυμηθηκα σημερα.
"νοιωθω οτι ζω στον παραδεισο." ειπε ο φιλος που δεν περνει καθολου ναρκωτικα.
το βουλωσα ευγενικα γιατι δεν ηξερα πως να αντιδρασω .
σκεφτηκα να τον ρωτησω τι θα γινει οταν ξυπνησει απο ολο αυτο αλλα δεν το εκανα.
ενα βραδυ γυρνωντας μονος στο σπιτι βρισκω στο δρομο μου μια γυναικα γυρω στα 40 σε τραγικη κατασταση.
ισως να ηταν αστεγη.
μολις με βλεπει βαζει τις φωνες,αρχιζει να τρεχει και να ζηταει βοηθεια γιατι προφανως για καποιο λογο με φοβηθηκε.
την κοιτουσα να φευγει με ανοιχτο το στομα.
η εμφανιση μου σε καμια περιπτωση δεν μπορει να προκαλεσει φοβο(!)
και μου εκανε ιδιαιτερη εντυπωση ολο αυτο.

ο τιτλος του ποστ και το πρωτο σχολιο που εγραψα ειναι απο το κομματι
"The Dress" των "Blonde Redhead".
η photo ειναι το εξωφυλλο του soundtrack της Ταινιας "Waking Life"
το λινκ παρακατω περιεχει ενα σετ που εκανα
και παιχτηκε στην εκπομπη του mhulot στο vmradio την περασμενη δευτερα.
tracklist+ενα κειμενο included in the rar file.

http://www.sendspace.com/file/r82xd3